MAĞARAMDA ÖLÜM

 

Herkesten uzaktayım.

Ücra bir yerdeyim.

Tecrit edilmişim. 

Düşündükçe boğuluyorum. 

Her yanımı kuşku sarmış.

Bir zindandayım sanki...

Karanlıkların içindeyim. Elimde bir fener olsa ne âlâ. Önümü görmek dindirirdi belki de bazı acıları. Bir hengamenin içindeyim. Mana bulmak ehemmiyetli ve zahmetli iş doğrusu. 

Tekrardan mağaraya dönmek zor. Hele hele kalabalığa alışmışken. Şimdi bütün ihtiraslardan el çekmeliyim. Bütün bağlılıklarımı bir kenara atmalıyım. Yüreğimdeki infiallerimi kusmalıyım. Arınmalıyım. Temizlenmeliyim. Pir-ü pak olmalıyım. 

Zamanındaki düşkünlüklerim gözümün önünde bir film şeridi gibi geçiyor. Boş mükâlemelerim ruhumu sarsıyor. Yolumu bulmam için bir karinem dahi yok. İnkisar. Hep inkisar. 

Sözlerimi evvelden saklamalıydım.

Dayanamadım.

Kustum ulu ortaya.

Herkes kirlendi.

Suç bende cezası halkın kılıcında...

Kaçmalıydım mağarama, cezamı kendi ellerimle vermeliydim. Düşündükçe daha çok düşüyordum. Halkın nazarında haklı olmak hilkata ters. Dışarıda bezirganlar öfke kusuyorlar, tekrar aralarına dönmek parçalanmak demek. En iyisi mağarada inzivaya çekilmek. Cezamı düşünerek, acı çekerek vermek. 

Mağaranın eşiğindeyim şimdi nasihate ihtiyacım var. 

Fakat yanımda kimse yok. 

Yüreğimle konuşmalıyım o zaman.

Doğrusunu ancak kalbim bilir.

Şöyle dedi:

Sen çağın dışındasın. Senin sohbetin işe yaramaz. Kimseye faydan dokunmaz. Meşguliyet insanı çepeçevre sarmışken senin değerli atfettiklerin onların nazarında laf-ü güzaf. Bak hava nasıl soğudu mağarana geri dön. Biraz yüreğini ısıtmaya ihtiyacın var. 

Unutma!

Benim nasihatim sensin.

Başımı ve kalbimi alıp mağarama sığındım. Isınamıyorum. Cayır cayır yansa da etrafım ben üşüyorum. Yüreğim titriyor. Aklımı yitirmenin korkusu içinde uykuya dalıyorum. Gözü açık uyumak. Yani mevta uyuşu. Velhasıl Ölüm.