NEREYE GİDERSEM GİDEYİM ORADA BENİ YAKALAYIVERİR HÜZÜN

Sıkıntıların üstesinden gelebilecek gücüm kalmadı. Her geçen gün daha çabuk eriyorum. Bu dünyada işe yaramayan bir varlık olarak kendimi tasvir etmekten başka çarem kalmadı. Yalnızca düşünenler mi bu hayatın çekilmezliği ile dertlenip duruyorlar diye zihnimi allak bullak ediyorum. Zaman benliğimi azar azar benden koparırken elimden ne gelir inanın bilmiyorum. Acaba boşuna mı yazıyorum. Bir kişi dahi bu satırları okumayacak diye endişelenmekten kendimi alıp koyamıyorum. Etrafımda insan yok yabancılaşmışım bu dünyaya. Diyojen gibi gündüz vakti elime feneri alıp bende insan  mı arayayım.

Neden anlaşılmak istiyorum neden virgülü geçip noktanın saadetine varmak istiyorum? Nokta bitiştir. Ben yarım, noksanım. Bütün işlerim askıda bekliyor ne kendimi tamamlayabiliyorum ne de işlerimi. Eğer yazmak beni rahatlatmasıydı inanın yazmazdım. Bir arkadaşım dahi yok kime yazabilirdim ki. Anlaşılmaya muhtaç olan benim. Anlaşmaya yanaşan kim. Yok. Kimsesizim. Yetimim. 

Bir gün dünyadan göçtüğümde ardımda bırakacağım yalnızca bu satırlar olacak. Hüzünle dolu. Gözyaşı ile yıkanmış yazılar, kirli ve günahkâr yazılar. Mirasımdan payınıza yalnızca hüzün düştü. Bunu tüm insanlığa armağan ediyorum. Lütfen eşit dağılmasın. Beni anlayanlar daha  çok alsın.

Yıllarca bir hülya peşinde koşuyorum. Olmayacak hayallerin peşinden kendimi yıpratıyorum. Değerli vaktimi öldürürken  içten içe bende ölüyorum. Cahilliğin rengine kanmasaydım bunları yapar mıydım. Bize yüklenen misyon, hayat algısı ile yol alıyordum. Bir gün olsun durup da acaba ''ben kendim bunun hakkında ne düşünüyorum'' diyemedim. Akıl edemedim. Uyutuldum. Unutuldum.

Bazen dünyanın yükü sadece benim üzerimde diye yakınıyorum. Hiç kimse derdimi benden alıp paylaşabilme cesaretini gösteremiyor. Bu mesuliyetin altından nasıl kalkabileceğimi ben de bilmiyorum. Tüm insiyaklarımla kendimi buna adasam da noksan kalıyor bazı şeyler. İşleri tamamlama arzusu beynimi kemiriyor oysa bu hayat tamamlayanların değil yarımların, yarı yolda kalmışların hayatı.

Kuvvetimi toplayıp yeniden yaşama yorum katabilir miyim? Gücümü tekrardan  o ihtişamlı mazime dönüş için harekete geçirebilir miyim? Bilmiyorum. Bu aralar bildiğim tek kelime bilmiyorum. Soru sormaktan vazgeçip sessizce yok olmayı denemek en isabetli karar olacaktır.

Nereye gidersem gideyim orada  beni yakalayıverir hüzün.

Elden ne gelir.