HİÇLİK ÜZERİNE DERSLER

İnsan; kendini büyüttükçe değil bir ''Hiç'' olduğunu kavradıkça kemâle erer.

Büyük insanın ilgiye gösterişe ihtiyacı yoktur.
O'nu yüceltsen ne olur yüceltmesen ne olur.
O zaten yücedir.

İşaret parmağı, işaret edilenin yanında daima ufak kalmıştır.
Çünkü hududunu bilmektedir.
Hududu, değerlinin yanında önemsiz kalmaktır.

Tasavvufta 'hiç olmak' deyimi nasıl telaffuz edilmiştir.
Bir de onu görelim.
Nefis, bizi gurura onun da biraz ötesi olan kibre sürerken işte bu nefsani hâllerden arınıp bir yokluğa yani tevazuya bürünüp idrak etme hâline hiçlik diyoruz.
Buradan kast ettiğimiz hiçlik varlığın yokluğu değil bilakis O'nun var olma tecellisinin yanında yok olma hâlini almaktır.

Hiçlik: kelime anlamı yokluk.
Aslında varlık içinde kendini yoksun bırakmak.

Yoksunsan enaniyetten, gösterişten, şatafattan, riyadan o zaman ermişsindir kemâle(olgunluğa).

İnsanın yokluk için  pek telaşı yok.
Zaten hiçlik üzerinde bir bunalımın eşiğine gelmeyi kim isterdi ki.
Yeterince kaybolmuşuz bir de kendimizi arındırırsak ne yapacağız.
Beni önemli kılan şeylerden neden vazgeçeyim ki.

Ey Talib!
Sen önemli değil değerli ol.
Önemli zamanla önemini yitirir fakat değerli olan daima değerlidir.